Chemicalien microscopie

Waarom weefsels kleuren?
De belangrijkste reden om weefsel te kleuren is om weefsel en structuren beter te onderscheiden onder een microscoop. Weefsels kunnen ook gekleurd worden om metabolische processen te markeren of het verschil te verduidelijken tussen levende en dode cellen in een monster. Cellen kunnen ook opgesomd worden door cellen te kleuren en de biomassa te identificeren in verdachte plekken

Wat zijn de meest gebruikte kleurstoffen?
Er is een aantal type kleuringen dat elk voor een andere doeleinde gebruikt kan worden. De meest gebruikte kleurstoffen vindt u hieronder met korte uitleg waar het voor gebruikt wordt. Alle kleurstoffen kunnen gebruikt worden op dode cellen. Voor levende cellen wordt het specifiek genoemd bij de desbetrefffende kleurstoffen

Aniline Blauw - Te gebruiken als derde kleurstof voor azan-kleuring (PB.5300)
Astra-blauw - Voor kleuring van planten. Te gebruiken in combinatie met safranine (PB.5283)
Eosine - Is de complementaire kleurstof en vormt samen met haematoxyline de H&E-kleuring (haematoxyline-eosine methode), deze kleurstof kleurt rode bloedcellen, cytoplasmatisch materiaal, celmembranen en extracellulaire structuren roze of rood. Overzichtskleuring, geel (PB.5283)
Fuchsine - Deze kleurstoft wordt gebruikt om collagenen, zachte spieren, bacillen in weefsel of mitochondrion weer te geven (PB.5303)
Hematoxyline - Voor kern-kleuring. Kleurt kernen blauw-violet of bruin met een kleurfixatiemiddel (PB.5286)
Oranje-G - Voor azan-kleuring van dierlijk weefsel. Te gebruiken in combinatie met azocarmijn-G en aniline blauw (PB.5292)
Methyleen blauw - Kleurt dierlijk weefsel, om kernen meer zichtbaar te maken. Kleurstof voor biologische monsters en bacteriën (PB.5297)
Safranine - Is een complementaire kleuring voor celkernen of kleuring van collageenweefsel. Een algemene kleuring voor celkernen en celwanden die cellulose bevatten. Te gebruiken in combinatie met Astra-blauw (PB.5295)

Na het kleuren van weefsels en maken van preparaten kan het opgeborgen worden in een donkere en bij voorkeur gekoelde opslag voor langere houdbaarheid van preparaten. Daarna kan het onder een microscoop onderzocht worden